Jeden pies ,mieszaniec bordera, owczarka niemieckiego i jamnika - tak wiem dużo tego :D Jest mniej więcej wielkości młodzika owczarka. Jest czarny z białym brzuchem, piersią i skarpetkami. (na łapach, chodzi o łaty)
Jednego kota który przynosi mi gazetę - próbowałam nauczyć psa ,tymczasem nauczył się tego kot - OMG
Mam też 3 małe kociaki ,które ktoś wyrzucił na ulicę :(
Kot aportujący gazetą nazywa się Landrynka ,a to dzięki mojemu młodszemu bratu który uwielbia smak landrynek. Pies ma na imię Saturn (ma ulubiona planeta)
A kociakom nie nadałam imion. Pomysł? Przyślijcie! Nie jestem dobra w wymyślaniu imion.
Przy okazji dwa są całe czarne a jeden rudo-biały.

No w dodatku były przy chodniku. No ja się pytam: Co to ma być? Zawiązane w jakąś materiałową torbę żeby nie uciekły. I ludzie sobie chodzili koło nich i nie zwracali uwagi na ruszający się pakunek. Jak wracałam ze szkoły to patrze - koty - o jacie! I zabrałam je do domu. Nie wiem ile mają ,ale na pewno miesiąc. Dwa czarne to samica i samiec więc nazwę go Bazyl :D a rudo-biały to samica.
Dobrze że przynajmniej ten 'ktoś' ich nie utopił. :(
Miałam kiedyś kota - Skórkę - tak wiem dziwne to imię.
A było tak: miałam rower z koszykiem. Woziłam sobie w nim plecak (mały, podróżny) no i kiedyś przejeżdżam mostem nad rzeką i słyszę miauczenie. Dochodziło z wysokiego drzewa nad tą rzeką. Patrzę - kot. Brązowy ,pręgowany. Zawołałam go ,ale nic. Podeszłam do drzewa i wyciągnęłam ręce żeby tego kociaka zdjąć. On zeskoczył mi na głowę. Wsadziłam go do koszyka i jadę do domu. Był mokry więc pomyślałam że ktoś go chciał pewnie utopić. Albo wpadł do rzeki. Był chudy jak nie wiem co i jak ją głaskałam to się bałam żeby jej nie połamać, tak jej wystawały kości. Kiedy wydobrzałą zawiozłam ją do mojej babci i pewnego dnia zniknęła. Po prostu. :( Pewnie zdziczała. Bo kilka miesięcy temu widziano dość dużo kotów w lesie. Dzikie stado kotów. Z niego pochodzi Landrynka. Nie wiem jakich miała rodziców ,ale na pewno bardzo mądrych jeśli przynosi gazety większe od niej :D To jak w tych książkach ,,Warriors" z tym dzikim klanem kotów. Dzika kotka się okociła w pobliżu domu mojej babci więc zabrałam jej kociaki. Tak wiem ,zła jestem :D Ale one były taaakie słodkie! Tylko dwa. Dwa jeszcze zostały mamie. Zabrałam wtedy czarno-białą kotkę czyli Landrynkę i tri-colora o długaśnej sierści. Ale tamten zdechł :(
Nie macie pojęcia o tym jak musiałam się poświęcić żeby oswoić moją kotkę! Po pierwsze: przegryzła mi palec. Po drugie: podrapała mi całe ręce ,a czasem nogi. Ale teraz jest już całkiem oswojona. Wskakuje mi na ramiona jak się schylam i chodzę sobie tak z nią :D Hmm.... poza tym nie wiem czy wspominałam ,ale mój pies chyba nie wie że jest psem. Mama mu umarła jak miał 2 miesiące bo zjadła trutkę na szczury :( Więc Landrynka dosłownie go wychowała. Saturn przychodzi jak woła się 'kici kici' i bawi się jak kot. Kłębkiem. Poza tym Landrynka kiedy moja sunia która już nie żyje, zjadła tę trutkę to Landrynka leżała przy niej cały czas i nawet jak przychodziłam dać jej jeść to nie chciała od Lusi odejść. Lusia - imię suczki. Kochana ta moja kicia =) A teraz wychowuje te trzy kotki. Sama nie może mieć kociąt. Nie mam pojęcia dlaczego. Nie sterylizowałam jej ani nic. Taka już się chyba urodziła. Mimo to jest to dla mnie bardzo wygodne. Nie mam problemu z przepełnieniem kotów w domu.

Świetne te imiona! A pieskom współczuję. :( Biedactwa. Kiedyś jak miałam z 6 lat też chciałam mieć psa i tyle tylko że zdechł parę miesięcy po adopcji. Jej serce nie wytrzymało emocji. Brała udział w polowaniu. Mieszanka wyżła. Pa, pa Jutrzenko było. Dereszowa suczka. Mieszanka spinone italiano i jakiegoś innego wyżła. Przyszedł do nas znajomy mojego taty. Był myśliwym. Zabrał Jutrzenkę na polowanie na kaczki i koniec. Spłakałam się wtedy jak nie wiem.

Również współczuję :(
Ja kiedyś u mojego taty (mieszka 2 km ode mnie, blisko mamy do siebie, często się widzimy ;)) miałam kota - Rudusia.
Taki rudy kocurek co się szwendał wszędzie. Wszyscy sąsiedzi go znali.
Miałam może z 6-7 lat, jak wydarzyło się coś okropnego. Ruduś poszedł do sąsiada. Zbliżył się do sadzawki żeby się napić. Sąsiad pomyślał, że on chce mu ryby wyłowić i chciał go przegonić, a że pod ręką miał widły, to... Przegonił go z tego świata ;(
Ale innych aż takich tragicznych sytuacji nie miałam...
Pamiętam, że jak byłam mała, mój tata miał czarnego owczarka niemieckiego o imieniu Nero. Cóż, można powiedzieć, że moja ciocia z sąsiedniego miasta miała małą hodowlę owczarków, nieoficjalną, bo to było ze 20 lat temu.
Cóż, Nero był ojcem wielu owczarków wtedy, ale w końcu się zestarzał i zaczął niedowidzieć i nos mu tak nie pracował. I raz wziął uciekł, i się utopił na pobliskich jeziorkach :(
Po nim była jego córka, Tara. Moje kochane psisko <3
Nie atakowała, biegała po podwórku bez smyczy, znajomi się jej nie bali. Ale raz, jak złodzieje się włamali to ich pogoniła tak, że aż jeden but zostawił xD
Albo jak kiedyś mój tata budował garaż, to z kolegami. I taki pan Piotr obracał się z drabiną i niechcący walnął mojego tatę. No, zdarza się. Tara wtedy podbiegła i, broniąc mojego taty, ugryzła pana Piotra w rękę tak, że stracił 3 palce :/ Ale nie miał jej tego za złe.
Niestety Tara zdechła, gdy miałam 8 lat, 2 miesiące po moim dziadku :(
A teraz może coś weselszego? :)